Islami është feja e të vërtetës, të mirës dhe të bukurës, ngase është i vërtetë absolutisht, i mirë në tërësi dhe i tëri i bukur. Në të nuk ka të kotë, nuk ka të keqe dhe nuk ka të shëmtuar. Ndërsa në fetë tjera përzihet e vërteta me të kotën, e mira me të keqen dhe e bukura me të shëmtuarën.

Meqenëse Syneti i Muhamedit a.s. ka diapazon shumë të gjerë, respektimi i tij do të thotë respektim i fesë, pa marrë parasysh se a ndërlidhet çështja e respektimit me gjërat primare apo me ato më pak të rëndësishme, sepse feja është tërësi që nuk pjesëtohet, prandaj edhe duhet të pasohet dhe të praktikohet si tërësi.

Është e pamundur të llogaritet dhe të shikohet ndonjë fjalë, bile edhe germë e vendosur në Kuranin Famëlartë, që të jetë nga ndonjë burim tjetër përveç Allahut xh.sh. Ti shohim së bashku disa nga llojet e mrekullive të "El Fatihas":

Pesë gjërat, që e shkatërrojnë zemrën janë:

Hyrje

Ji i/e sinqertë. A ke rënë në grackë? A je i/e lumtur me mënyrën se si dukesh?

Allahu i Madhërishëm në Kuranin fisnik urdhëron e thotë:
“Dhe lexoju atyre tregimin e atij që i patëm dhënë dituritë Tona, ndërsa ai u zhvesh prej tyre dhe atëherë atë e shoqëroi shejtani dhe kështu ai u bë prej të humburve. E sikur të donim Ne, do ta ngrinim lartë me atë (dituri), por ai nuk iu largua tokës (dynjasë) dhe shkoi pas epshit të vet. Shembulli i tij është si ai i qenit, të cilin nëse e përzë ai e nxjerr gjuhën, por po edhe nëse nuk e përzë ai sërish e nxjerr gjuhën. Ky është shembulli i atyre që i konsideruan të rreme argumentet Tona. Ti rrëfe tregimet (ymetit tënd) në mënyrë që ata të mendojnë.” (El A’ërafë 175-176)

(Sidomos për ata që e mësojnë tërë Kur‘anin përmendsh, hifz)

Është mahnitës fakti se, Zoti zgjodhi që fjala e parë me të cilën do të përcillej Islami, feja e vetme e pranuar tek Zoti, e vlefshme për të gjithë kombet dhe kohërat, filloi pikërisht me fjalen: Lexo!

Qysh prej se Allahu i Lartëmadhëruar e bëri të ndaluar konsumimin e pijeve alkoolike në formën përfundimtare, janë hequr që të gjitha dilemat e dijetarëve islamë rreth normës së tij, ngase që të gjithë njëzëri pohojnë se çdo pije dehëse është e ndaluar për konsumim qoftë ajo sasi e madhe apo e vogël.

Dita e xhuma është një ditë e përmendur dhe e pasqyruar detajisht në burimet kredibile islame. Allahu, në librin e Tij - Kuran, pastaj edhe Muhamedi s.a.v.s. në hadithet e tij, i dhanë hapësirë të denjë, duke e shtjelluar mirëfilli gjithë atë që ndërlidhet me një ditë të veçantë siç është dita e xhuma.

Si shenjë e përkushtimit të njeriut ndaj namazit të tij është edhe kujdesi i tij që të marrë abdes para namazit në formën dhe mënyrën e mirëfilltë siç është përcaktuar nga Ligjvënësi i Urtë.

E para: Llojet e moralit nga aspekti:
të lindura ose të fituara

Duhet të ndodhin ngjarje tunduese e të ballafaqohemi me sfida të rënda që ne të gjejmë arsye e të kthehemi në literaturën e bujshme juridike islame për t'u mahnitur pastaj me mendjeprehtësinë, urtësinë dhe largëpamësinë e kolosëve tanë të famshëm të jurisprudencës islame.

Lidhja e moralit dhe bindjes është shumë e ngushtë. Për këtë arsye Allahu xh.sh. në të shumtën e rasteve bën ndërlidhje mes imanit-besimit dhe veprës së mirë, ku morali konsiderohet si shtyllë esenciale e besimit. Besimi pa moral është sikurse pema pa hije dhe fruta. Ndërsa, sa i përket ndërlidhjes së moralit me anën legjislative-sheriatin, është për arsye se pjesë të sheriatit janë adhurimet-ibadetet dhe, gjithashtu, edhe bashkëveprimi ndërmjet njerëzve, dhe si rezultat i bërjes së adhurimeve patjetër rrjedh edhe morali i mirë, nëse myslimani i kryen ato sipas formës dhe mënyrës së kërkuar

Pejgamberi a.s ka thënë: «Sikur ta dinte ai që kalon para atij që falet për masën e mëkatit, do të ishte më mirë për të të priste dyzet sesa të kalonte para tij, Ebu En-Nadr thotë: Nuk e di a ka thënë dyzet ditë, apo dyzet muaj, apo dyzet vite»

Xhamia është vendi më i dashur i Allahut. Në të bashkohen zemrat e besimtarëve, zbret mëshira e Zotit zbresin melaqet. Ajo është kalaja e besimit dhe shtëpia e çdo të devotshmi

Zemrat tona, imanin dhe shpirtin tonë e shkatërrojnë bisedat boshe, bisedat e padobishme dhe të folurit e panevojshëm, thashethemet, përcjellja e fjalëve të huaja, sjellja e të metave të tjerëve dhe mangësive, rrëfimi pafund për gjërat që nuk kanë kurrfarë dobie as të dynjasë e as të ahiretit.

Zemra është përmendur në shumë ajete të Kur’anit fisnik dhe hadithe të Pejgamberit a.s. se ajo është vendi i imanit (besimit).

Ta keni të ditur se të dashurit e Allahut (evliatë) nuk do të kenë frikë (në botën tjetër) dhe as kur rfarë brengosjeje. (Të tillët janë) ata që besojnë dhe - që I frikësohen Allahut. Atyre u jepet myzhde (lajm i mirë) në këtë jetë dhe në jetën tjetër (për Xhenet). Premtimet e Allahut nuk mund të pësojnë ndryshim. Kjo është fitorja madhështore. (Junus, 62-64)