Me të zbritur nga mali një fshatar kaloi pranë një plaku të verbër e i prekur nga shumë sëmundje në gjithë trupin e tij. Përveç kësaj, ai ishte i paralizuar dhe i detyrua të qëndroj në pozitë të ulur.

Një nga thirrësit në Islam, nga Arabia Saudite, me rastin e shoqërimit me të rinjtë, e ka treguar një tregim, ndoshta ndër më të çuditshmit.

Ali Tantavi

Hiba Ammar shkruan: Kur babai im i propozoi martesë nënës sime, si dhuratë të kurorës (mehr) vendosi t’ia dhuroj suren Ali Imran, të cilën e kishte mësuar përmendësh.

Në një hadith përmendet që Pejgamberi s.a.v.s. ka pyetur për një sahab të sëmurë, ndërsa ata i thanë se ka vdekur.

Një njeri anija e të cilit ishte përmbytur mbeti i vetmuar në një ishull.

Tregohet se një herë në kohët e lashta, një mbret kishte dëgjuar se një skamnorë kishte thënë se sikur të kishte sado pak pasuri do të ishte në gjendje që të sundonte botët.

Thuhet se një ditë xhuma, Hamid Ellefaf ishte përgatitur të shkonte në xhami që ta falë namazin e xhumasë, por i preokupuar me disa punë, u gjet në dilemë si të veproj. Gomari i kishte humbur, miell i kishte mbetur në mulli dhe atë ditë ishte radha e tij ta ujit tokën me ujë nga lumi.

Tregohet se një perandor Kinez kishte vendosur një gur të madh (shkëmb) në rrugën kryesore, i cili njerëzve ua bllokoi rrugën plotësisht. Aty vendosi një roje që t’i vëzhgojë sjelljet e njerëzve, e më pas ta njoftoj atë (perandorin)!

Ky është një tregim i cili më së miri dëshmon për respektin ndaj veprës, karakterit dhe emrit të Muhammedit, a.s. që e kishin muslimanët e më hershëm.