Ramazani dhe agjërimi në antropologjinë kulturore të muslimanëve është i bartur me qëndrimin mburrës, që në një mënyrë e shpreh insistimin e Krijuesit për vendzënie krenare në mjedisin që e rrethon. Në disa mjedise është prezentuar me koloritin e folklorit si metaforë e mikrokozmosit që populli e përjeton në shpirtin e vet të frymëzuar nga pafundësia. Dikund në qendër të vëmendjes e ka imanencën