Myslimanët i njohin dhe i duan të gjithë pejgamberët e Allahut, paqja e Allahut qoftë mbi ta, dhe në mes tyre nuk bëjnë dallime, për shkak se në këtë i këshillon teksti kuranor.

Myslimanët, në zemrat e tyre, posaçërisht ndjejnë dashuri ndaj Muhamedit a.s., për shkak se ai ishte i përzgjedhuri i fundit prej të përzgjedhurve të Allahut xh. sh., dhe se i përkasin umetit të tij. Ata e duan atë, sepse atë e do edhe vetë Allahu xh. sh., dhe se e ngriti atë mbi krijesat e tjera. Ata e duan atë, sepse ai është simbol i Islamit dhe pas Kuranit, një burim tjetër nga i cili i nxjerrin të gjitha njohuritë relevante ndaj Zotit të Plotfuqishëm dhe njohuritë tjera të dobishme në lidhje me jetën e tyre në këtë botë dhe në botën tjetër. Ata e duan atë edhe për shkak se në dashurinë ndaj tij fshihet lumturia e kësaj bote dhe botës së amshueshme.(1)

Pse e duam Muhamedin a.s.?

Allahu xh. sh., në Kuranin Fisnik thotë: "Pejgamberi është më i ndjeshëm ndaj besimtarëve, se sa ata ndaj vetvetes së tyre" (El-Ahzab, 6).
Duke iu referuar ajetit të lartpërmendur, komentuesit e Kuranit ofrojnë disa mendime mbi çështjen e të kuptuarit të tij. Muhamed el Gazaliu, duke komentuar këtë ajet thotë: "Muhamedi a.s., është babai shpirtëror i gjithë umetit. Ai më së shumti brengoset rreth udhëzimit dhe shpëtimit të umetit. Ai është simbol i Islamit, i cili i shpiu njerëzit nga errësira në dritë.(2)
Në bazë të kësaj i Dërguari i Allahut xh. sh., në hadithin të cilin e shënon imam Buhariu në Sahihun e tij, të transmetuar nga Ebu Hurejre r.a., kishte thënë: "Nuk ka asnjë besimtar, e që unë të mos i jem më i rëndësishëm nga gjithçka tjetër në këtë dhe në botën tjetër. Lexoni, nëse dëshironi: "Pejgamberi është më i rëndësishëm për besimtarët nga vetvetja e tyre." (Buhariu).
Ibën Kethiri, duke komentuar këtë ajet kuranor thotë: "Allahu xh. sh., e dinte se sa ishte vëmendja dhe dashuria e Pejgamberit a.s., ndaj umetit të tij, të cilin e këshillonte vazhdimisht. Ai vendosi që ai të jetë më i rëndësishëm për ata nga vetvetja e tyre, dhe gjykimi i tij ndërmjet tyre të jetë përpara interesave të tyre personale, sikur thotë i Plotfuqishmi: "Për Zotin tënd jo, ata nuk janë besimtarë (të asaj që të zbriti ty as të asaj para teje) derisa të mos zgjedhin ty për të gjykuar në atë konflikt mes tyre" (En-Nisa, 65).
Në një hadith autentik thuhet: "Pasha Atë në dorën e të Cilit është shpirti im, askush nga ju nuk do të besojë përderisa unë të mos i jem më i dashur se vetja e tij, pasuria e tij, fëmijët e tij dhe të gjithë njerëzit."(3)
Duke e komentuar ajetin e lartpërmendur të sure s El-Ahzab, Imam el-Kurtubiu, duke u mbështetur në Ibën Atijen, thotë: "Ai (Muhamedi a.s.) është më i rëndësishëm për besimtarët nga vetvetja e tyre, sepse ata shpesh (me apo pa vetëdije) vetveten e tyre e shpijnë në shkatërrim, kurse ai i largon ata nga shkatërrimi, duke i thirrur në shpëtim."(4)
Muhamed Asadi, në komentimin e këtij ajeti, thotë: "Ky ajet tregon për manifestimin më të lartë të zgjedhjeve, marrëdhënieve shpirtërore: asaj në mes të Pejgamberit të cilin e frymëzon Zoti, dhe personit i cili zgjedh lirshëm
që ta ndjekë atë."(5) Kurse, Ibën Xhuzej el Endelusi thotë: "Këto fjalë kërkojnë nga besimtarët ta duanë Pejgamberin a.s., më shumë se veten e tyre, dhe ta ndihmojnë fenë e tij më shumë se sa që ata i ndihmojnë vetes së tyre."(6)
Nga Ebu Hurejre r.a, transmetohet se Pejgamberi a.s, ka thënë: "Shembulli i rastit tim është si shembulli i një njeriu që ndez zjarr, dhe kur ai e ndriçon mjedisin, fluturat dhe ato insekte që fluturojnë mbi zjarr fillojnë të bien në të. Ky njeri fillon që t'i largojë ato, por ato me vrull i vërsulen atij. E pra, ky është shembull i rastit tim ndaj jush, unë me këmbëngulje ju largoj nga zjarri. - Largohuni nga zjarri! Largohuni nga zjarri!" (Muslimi).
Në komentimin e ajetit të lartpërmendur të sures El-Ahzab, Sherif Ahmeti në përkthimin dhe komentimin e tij të Kuranit në gjuhën shqipe, thotë si vijon: "Përpjekja, kujdesi, butësia dhe dashuria e Pejgamberit, ndaj çështjeve të besimtarëve ishte në kulminacion, andaj gjykimi i tij për ndonjë çështje, respekti ndaj tij, këshilla e tij, në krahasim me të cilindo besimtar tjetër, ka përparësi, është e preferuar, është obligim i besimtarëve të aplikohet ajo që është prej Pejgamberit, para të gjitha të tjerave.(7)

Dashuria e Allahut xh.sh., ndaj habibit të Tij, Muhamedit a.s

Pa marrë parasysh se sa shumë përpiqemi që t'i kuptojmë plotësisht ajetet prej të cilëve rrezatohet dashuria e të Plotfuqishmit ndaj të Dërguarit të Tij a.s, sigurisht që nuk do të jemi në gjendje ta bëjmë këtë. Nga teksti i Kuranit dhe Sunetit mësojmë se Muhamedi a.s. tek Allahu xh. sh. gëzon një nder të lartë dhe se është më i dashur për të, madje edhe në mesin e të dërguarve tjerë të Tij. Prandaj, një nga emrat e tij është edhe emri "Habibullah", i dashuri i Allahut xh.sh.(8)
I Lartësuari, të dashurin e Tij e përmend si mëshirë për të gjitha krijesat, duke thënë: "E Ne të dërguam Ty (Muhamed) vetëm si mëshirë për të gjitha krijesat." (El-Enbija, 107).
Në komentimin e këtij ajeti, Muhamed Asadi thotë: "Universaliteti i shpalljes kuranore rrjedh nga tri fakte: së pari, adresimi i saj për të gjithë njerëzimin, pavarësisht prej origjinës, racës apo mjedisit kulturor; së dyti, fakti se ajo i drejtohet vetëm mendjes së njeriut, prandaj, për këtë arsye, nuk paraqet asnjë dogmë e cila mund të pranohet vetëm në bazë të besimit të verbër; së fundi, fakti që për dallim nga të gjitha librat e tjerë të shenjtë të njohur gjatë historisë, Kurani ka mbetur tërësisht i pandryshuar në tekstin e fjalëpërfjalshëm që nga shpallja e tij para katërmbëdhjetë shekujve ."(9)
Në komentimin e këtij ajeti, Ibën Xhuzej el-Endelusi thotë: "Ky është drejtimi ndaj pejgamberit tonë Sejjid Muhamedit a.s., e në çka është një nder i madh për të. Fjala" mëshirë" erdhi në akuzativ, e cila tregon se Pejgamberi a.s., është mëshirë e plotë. Ose: Ne të dërguam botëve, si ata që janë të mëshirshëm."(10)
Të flitet për Muhamedin a.s. dhe shkallën e tij tek Allahu, dhe gjithçka të thuhet rreth kësaj, për këtë do të ishte e shkurtër një jetë njerëzore. Në një transmetim thuhet se Xhibrili a.s., erdhi te Muhamedi a.s. dhe i tha: "Allahu xh.sh., të drejtohet, a e di se si e kam ngritur emrin tënd?" Pejgamberi i tha: "Këtë vetëm Allahu e di!" Allahu xh. sh. tha: "Kur të përmendem Unë, përmendesh edhe ti, dhe imanin e plotë e bëra te besimtari kur përmendemi së bashku." (Ebu Jala, Ibën Hibban, El Makdisi).
Krahas të gjitha nderimeve të përmendura, Zoti i plotfuqishëm e bekon Muhamedin a.s. për çka dëshmon ajeti: "Është e vërtetë se Allahu dhe engjëjt e Tij me madhërim e mëshirojnë Pejgamberin. O ju që keni besuar, madhërojeni pra atë (duke rënë salavat) dhe përshëndeteni me selam!" (EI-Ahzab,56).
Në një hadith, të cilin e shënon Imam Ahmedi, duke e transmetuar nga Ebu Talha el Ensariu r.a., thuhet: "Një mëngjes i Dërguari i Allahut a.s., u gdhi i gëzuar e që gëzimi u duk edhe në fytyrën e tij. Ata thanë: "O i dërguari i Allahut, sot u gdhive i gëzuar dhe në fytyrë të shndris gëzimi? Ai tha: "Po, më erdhi i dërguari nga Zoti i Lartësuar, dhe tha: "Kush nga pasuesit e tu të sjellë një salavat (bekim) për të, Allahu shënon shpërblim si për dhjetë vepra të mira, i fshin mëkatin për dhjetë të këqija, e ngrit për dhjetë derexhe (gradë) dhe mbi të kthen po të njëjtat bekime." (Ahmedi).
Pejgamberi a.s. një herë tha: "Në prezencën e të cilit përmendet emri im, le të bie salavat mbi mua. Sepse, kush mbi mua sjell një salavat, Allahu mbi të sjell dhjetë salavate." (Tirmidhiu).
Pejgamberi a.s. gjithashtu ka thënë: "Sillni mbi mua salavate (më përmendni), sepse salavatet tuaja arrijnë tek unë kudo qofshi ju." (Ahmedi).
Është i njohur hadithi të cilin e shënon imam Buhariu në Sahihun e tij, në të cilin përmendet rasti i Omerit r.a., i cili i tha Pejgamberit a.s., se ai është më i dashur për të nga pasuria e tij dhe fëmijët, por jo edhe nga vetvetja e tij, e në çka Pejgamberi a.s., iu përgjigj duke i thënë: "O Omer edhe nga vetvetja jote. Në çka Omeri r.a., tha: O i Dërguari i Allahut, je më i dashur për mua edhe nga vetvetja ime." (Buhariu).
Kështu, dashuria ndaj Muhamedit a.s. është përcjellë nga brezi në brez, deri në ditët tona. Tani është në dorën tonë se si do ta kultivojmë ne këtë dashuri, sa do ta mbrojmë, dhe si do ta kalojmë te brezat që do të vijnë pas nesh.


___________________
(1) Mr. hfz. Halil Mehtic, "ZaSto volimo Poslanika Muhammeda, s.a.v.s.?", Novi Horizonti, nr. 79, mars 2006, f. 16.
(2) Muhammedel-Gazali, Tematski tefsir Kur' ana, nga arabishtja e përkthyen: Dr. Dzemaluddin Latic dhe Zahid ef. Mujkanovic, EI-Kelimeh, Novi Pazar, 2013, f. 440.
(3) Ibën Kesir, Tefsir !bn Kesir (versioni i shkurtuar), versionet më autentike i përzgjodhi:
Muhammed Nesiber-Rifa'i, Grupi i përkthyesve, Sarajevë, 2012, f. 1059.
(4) El-Kurtubiu, El-Dzami'u li ahkarnil- Kuran, Darul-hadith, vëll. 14, Kajro, 1416 h.j1996, f. 121.
(5) Muhammed Asad, Poruka Kur' ana, EI- Kalem, Sarajevë, 2004, f. 496.
(6) Ibën Xhuzejj El-Kilbi El-Endelusi, Olaksani komentar Kur'ana, Libri S, Sarajevë, 2014, f. 10.
(7) Sherif Ahmeti, Kuran-i, përkthim me komentim, Kryesia e BI-së, të RS Serbisë, Prishtinë, 1992, f. 480.
(8) Mr. hfz. Halil Mehtic, op. cit.,f. 17.
(9) Muhammed Asad, op. cit.,f. 496.
(10) Ibën Xhuzejj EI-Kilbi EI-Endelusi, Libri 4, op. cit., f. 128-129.