Njëherë e një kohë, një zog i çuditshëm jetonte në një pemë të madhe pranë brigjeve të një lumi. Zogu ishte i çuditshëm sepse kishte dy koka, por vetëm një stomak.
Një ditë, ndërsa zogu endej përreth brigjeve të lumit koka e parë pa diçka me shkëlqim në shtratin e lumit. Zogu zbriti shpejt dhe e mori atë. Ishte një frut dhe zogu nuk kishte parë një frut kaq të mrekullueshëm deri më tani.
Koka e parë filloi ta hante, ishte ushqimi më i shijshëm që mund të kishte.
Koka e dytë e pa këtë dhe kërkoi të merrte një pjesë të atij fruti. Tha: “Si mund ta hash atë vetëm? Nuk është e drejtë. Unë jam koka jote binjake. Ndaje edhe me mua. Unë gjithashtu dua ta shijoj këtë frut të shijshëm.”
Koka e parë u përgjigj: “Hesht! E di që jemi kokë binjake, por a nuk e kupton se kemi të njëjtin stomak. Cilado kokë që ha, frutat do të shkojnë në të njëjtin stomak. Pra, nuk është e rëndësishme se cila kokë e ha atë. Ndaj ndalo së ankuari. Unë jam ai që e gjeta këtë frut, kështu që kam të drejtë ta ha.”
Koka e dytë u ndje keq kur e dëgjoi këtë, por nuk tha asgjë në atë kohë. Qëndroi në ankth për shkak të sjelljes lakmitare të treguar nga koka e parë.
Disa ditë më vonë, ndërsa zogu fluturonte në qiell duke shijuar erën e freskët. Koka e dytë papritmas pa diçka dhe fluturoi poshtë. Ishte një pemë e ngarkuar me fruta.
Koka e dytë shkoi përpara dhe këputi një frut nga pema dhe ishte gati ta hante.
Pikërisht atëherë kokae parë bërtiti: “Ndalo..! Nuk duhet ta hash këtë frut. A nuk e di se kjo pemë jep vetëm fruta helmuese? Nëse e ha këtë, ne të dyja do të vdesim menjëherë.”
Koka e dytë u zemërua me të për shkak të incidentit të mëparshëm u shtir sikur nuk po dëgjonte dhe vazhdoi të shikonte frutat.
Koka e parë iu përgjërua, ”Të lutem mendoje përsëri. Ne kemi stomak të përbashkët, nëse e ha këtë, atëherë do të na vrasë të dyve. Pse sillesh kaq mizorisht? Mos e ha.”
Koka e dytë bërtiti: “Hesht. Shiko kush po flet për sjellje mizore tani? Siç e kam parë dhe këputur këtë frut, kam çdo të drejtë ta ha. Tani asgjë nuk mund të më ndryshojë mendjen.”
Koka e parë vazhdoi të lutej dhe të qante, por koka tjetër nuk e dëgjoi dhe thjesht donte të hakmerrej. Kështu, ajo e hëngri atë frut dhe siç do të ndodhte, të dyja ngordhën në vend.
Morali:
Kjo histori këtu na tregon se një Ego Individuale në një familje do të dëmtonte secilin prej anëtarëve. Grindja me njerëzit tanë ndikon keq në të gjithë familjen. Pra, për të qëndruar të bashkuar, ne duhet të shmangim një gjendje të dy mendjeve të ndryshme.
Po ashtu, kjo histori punon edhe së brendshmi, në raportin që kemi me veten tonë. Kurrë nuk duhet të jemi hezitues, të dyzuar, apo të ushqejmë dy ide të kundërta njëkohësisht, sepse kur kjo ndodh, vdes veprimi, anulohet dëshira për të bërë, për të konkretizuar.



E huazuar