Një djalë i ri hyri me nxitim në bankë, pak minuta para mbylljes, për të paguar faturën e rrymës.
Kur arriti te sporteli, punonjësi i bankës i tha me zë të qetë, por të ftohtë:
- Më vjen keq, por orari i punës ka mbaruar. Pajisjet janë fikur. Eja nesër.
Djali e pa për një moment dhe e pyeti me ton të qetë:
- A e di kush është babai im? Mendon se do t'i thoje të njëjtat fjalë edhe atij?
Pa pritur përgjigje, doli jashtë.
Pas pak minutash, u kthye - këtë herë me një burrë të moshuar. Ishte babai i tij. I veshur thjeshtë, me fytyrë të lodhur nga jeta, por me një qëndrim që kërkonte respekt.
Punonjësi u ngrit menjëherë në këmbë dhe tha me zë të butë:
- Urdhëroni, zotëri! Do ta kryej menjëherë pagesën.
Djali buzëqeshi dhe tha me një ton të lehtë:
- E sheh? Të thashë se nuk mund t'i thuash jo babait tim.
Babai e pa punonjësin në sy dhe i tha me qetësi, por me peshë:
- Faleminderit që më ngrite autoritetin para djalit tim. Fëmijët i shohin prindërit si njerëz që mund t'i zgjidhin të gjitha.
Dhe sot, ti e ndihmove djalin tim ta besojë këtë edhe pak më shumë.
Punonjësi mbeti pa fjalë. Në atë çast, kuptoi se ndonjëherë, një gjest i vogël respekti mund të vlejë më shumë se çdo rregull, çdo orar apo procedurë.

Mesazhi:
Në jetë, nuk kushton asgjë të jesh i sjellshëm.
Ndoshta nuk e dimë kurrë sa shumë mund të vlejë një fjalë e mirë, një buzëqeshje apo një gjest njerëzor për dikë tjetër. Sidomos për ata që nuk kanë shumë, por meritojnë më shumë mirëkuptim. Sepse në fund, asnjë rregull nuk është më i vlefshëm se një akt njerëzor.