Histori
Ngjarjet e shënuara në jetën e një kombi, janë të tilla, jo vetëm pse e kanë forcuar e kompaktësuar atë, por edhe sepse ndikimi frymëzues i tyre shtrihet tek brezat në kohë, në vite, në dekada e shekuj më pas.
Me islamizimin e trevave shqiptare krahas të tjerave, u morën masa për organizimin e arsimit islam. U ngritën shkollat e arsimit fillor (Mejtepet)(1) dhe, mbi këtë bazë filluan të ngrihen edhe shkollat e mesme (Medresetë).(2)
Agjërimi, një ‘institucion’ i njohur botërisht, nga të gjithë dhe që në një mënyrë apo në një tjetër, aplikohet nga të gjithë, ka lënë gjurmët e tij edhe në popullsinë shqiptare. Agjërimi është një praktikë e njohur që nga fillimi i jetës njerëzore në tokë. Ka ekzistuar në popuj të ndryshëm, në besime të ndryshme, madje vazhdon edhe sot të ekzistojë në besime të ndryshme dhe jetën shoqërore. I vetmi ndryshim në kohë dhe në popuj për agjërimin ka qenë mënyra e aplikimit. Ka pasur popuj që agjëronin vetëm duke mos folur për një kohë të caktuar, ndonjëherë nga mëngjesi në mbrëmje; ka pasur prej atyre që agjëronin në ditë të caktuara duke përdorur ushqime të caktuara, e kështu me radhë. Agjërim kanë mbajtur sabiinët, maniheinët, hebrenjtë, të krishterët, etj.[1] Ndërsa umeti i Muhamedit a.s. është urdhëruar me një mënyrë tjetër agjërimi krahasuar me popujt e mëhershëm.
Përmendim këtu shumë veprimtarë të lëvizjes sonë kombëtare, biles dhe drejtues të saj, gjithashtu përmendim se Kryetari i Pleqësisë në qeverinë e Vlorës ishte Vehbi Dibra, Kryemyftiu i parë i Shqipërisë.
Jo vetëm kaq, por shumë hoxhallarë drejtuan luftërat e atyre viteve por edhe të mëpasmet, si p.sh. luftën kundër Austro-Hungarisë.
Madje edhe në proceset demokratike të viteve 90 myslimanët shqiptarë nuk ndenjën duarkryq, por nxituan edhe ata për të kërkuar të drejtën e tyre për ushtrimin e fesë, e drejtë që u ishte mohuar pas një kohe më se 40-vjeçare. (Vetëm në këto pesëmbëdhjetë vitet e fundit myslimanët shqiptarë s’po duken gjëkundi, thua të kenë dalë majave të maleve dhe të merren vetëm me ibadet, thua të jenë bërë asketë?!)
Fjala salname e ka prejardhjen nga gjuha persiane, sal do të thotë vit, dhe name do të thotë letër, libër, dhe, kur të bashkohen këto të dy fjalë - salname, në gjuhën shqipe përafërsisht kanë domethënien vjetar. Salname në gjuhën frënge domethënë Annuaire, në gjuhën angleze Year book, ndërsa në gjuhën gjermane Almanak.
Rrethi i Kavajësbën pjesë në Qarkun e Tiranës, me një sipërfaqe prej 395 km2 dhe me një popullsi prej 82.921 banorë (2010) të ndarë 38.369 banorë në qytet dhe 44552 banorë në fshat. Nën administrimin e këtij rrethi bëjnë pjesë 2 bashki, Kavaja dhe Rrogozhina, 8 komuna dhe 40 fshatra.
Shqiptarët myslimanë patën një rol të padiskutueshëm dhe vendimtar në formimin e shtetit shqiptar. Parime të tilla si besa, mikpritja, bujaria, harmonia dhe bashkëjetesa etnike dhe fetare, që janë ndër normat themelore të etikës dhe moralit të një populli, ishin pjesë e identitetit mbarë kombëtar dhe sot janë nga vlerat me të cilat ne vazhdojmë të krenohemi në sytë e botës.
Përkthimi i Kuranit në shqip nga H. Sherif ef. Ahmeti
Pjesëmarrësit në këtë ngjarje tregojnë se ajo ka qenë një ditë sa e gëzueshme dhe mallëngjyese, po aq e guximshme dhe e rrezikshme për të ardhmen e besimtarëve.
Xhamia e parë e ndërtuar në vendin tonë mendohet se është ajo e Portës së Kalasë në Elbasan. Fill pas pushtimit turk, ky qytet u kthye në pikën strategjike të Rajonit nga ku ndërmerreshin ekspeditat luftarake të sulltanëve. Kalaja e Elbasanit ishte më e madhja kala fushore në Ballkan dhe u lejonte sulltanëve të strehonin gjithë ushtrinë brenda mureve të saj. Për të qenë të sigurt e për të garantuar ekspedita të suksesshme, fillimisht turqit rindërtuan kalanë e qytetit të cilit shpejt i vunë emrin Ilj Basan (vura dorë).
Trashëgimia e vlerave historike të veprave të kultit përbën një thesar të pazëvendësueshëm në jetën kulturore-historike të një qyteti e më gjerë.
Përkthimi i Kuranit në shqip nga Hasan ef. Nahi
Përkthimi i Kuranit nga dr. Feti Mehdiu
Historiku i shkurtër i përkthimit të Kuranit shqip
Shqiptarët ishin bashkëqeverisjes në kalifatin osman
Shqiptarët ishin bashkëqeverisës në kalifatin Osman
Duhet ditur dhe pasur gjithnjë në kujtesë, se vatani, territori i banuar nga shqiptarët ishte një vend, i cili jo pak, por përreth 15 shekuj para ardhjes së osmanëve ka qenë i pushtuar në mënyrë kronologjike, herë nga romakët, herë nga bizantinët, herë nga venedikasit, por edhe nga bullgarët, e posaçërisht nga serbët.
