Ligjërues: Imam Didmar Faja

Lavdërimet dhe madhështia i takon Allahut (xh.sh.), Zotit të botrave. Paqja e Zotit dhe lutjet e Tij qofshin mbi Profetin Muhamed (a.s.), familjen e tij të pastër dhe shokët e tij të nderuar.

Të nderuar besimtarë!
Dijetari i njohur Islam me origjinë nga Maroku, Kadi Ajjad bin Musa, i cili ka jetuar rreth viteve 1,100, ka shkruar një libër të vecantë mbi jetën e Profetit Muhamed (a.s.). Ai e ka titulluar atë “ Shërim me lajme nga i zgjedhuri”, që do të thotë se ai që mëson për jetën e zotërisë së njerëzimit, Muhamedit (a.s.), shpirti i tij gjen shërim. Ai në këtë libër ka shkruar shumë rreth dashurisë ndaj Profetit (a.s.) dhe ne, në këtë ligjëratë do sjellim disa shembuj dhe do bazohemi në disa pika nga ky libër, të cilin ia rekomandoj vëllezërve dhe motrave ta lexojnë.
Dashuria për Hz. Muhamedin (a.s.), e cila gjëndet në zemren e besimtarit, që të jetë e sinqertë dhe e vërtetë pasqyrohet permes këtyre pika të mëposhtme:

1. Ndekja e Sunetit (traditës) së tij
Ka shumë nga ata që pretendojnë se duan Muhamedin (a.s.), por nuk praktikojnë traditën e tij. Si mund ta duash atë pa ndjekur udhëzimet e tij? Ka dhe nga ata që ndjekin sekondaret dhe lëjnë menjëanë prioritetet e traditës së tij, ose marrin vetëm atë c’ka i intereson. Islami nuk mund të praktikohet kështu, merr c’ka të duash dhe lë c’ka të duash, ose po jetoj si gjysëm musliman. Kur’ani urdhëron besimtarët në mënyrë të qartë dhe të prerë:
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدۡخُلُواْ فِى ٱلسِّلۡمِ ڪَآفَّةً۬
“O ju që besuat, hyni në Islam tërësisht…” (Bekare, 208)

Ndjekja e traditës së atij zotërije rezulton në dashurinë e Allahut ndaj teje, si dhe në falje të gabimeve tua.
قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِى يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ‌ۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ۬ رَّحِيمٌ۬
”Thuaj: Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t’ ju dojë e t’ju falë mëkatet tuaja, se All-llahu është që fal shumë, mëshiron shumë.” (Al Imran, 31)

2. Të urresh vetëm për hir të Allahut, që do të thotë, ta urresh një vepër e cila i bie ndesh mësimeve profetike. Ashtu ndodhte me Profetin (a.s.), ai nuk mërzitej ose nevrikosej nga gjërat e kësaj bote temporale, por kur bëhej fjalë për shkelje të rregullave të fesë, ai menjëherë reagonte dhe ky reagim mund të shikohej qartë tek ai nga ndryshimi i fytyrës së tij.
Hz. Enes Ibn Malik (r.a.) tregon se njëherë Profeti (a.s.) më tha: “ Biri im! Nëse mund të qëndrosh mëngjes dhe darkë pa pasur urrejtje ndaj askujt, atëherë qëndro i tillë. Pastaj shtoi: Biri im! Kjo është pjesë e traditës time. Kushdo që gjallëron traditën time, do jetë me mua në Xhennet.” (Tirmidhi)

3. Përmendja dhe lutja ndaj Profetit Muhamed (a.s.)
Kushdo që do, ose pëlqen dicka, medoemos do e përmendi atë shpesh. A i keni parë ata që janë të dashuruar me këtë botë, me sa pasion flasin rreth luksit të saj, për vet faktin se ata mendojnë se kjo botë është fillimi dhe fundi i tyre ku mbaron c’do gjë.
Kur disa duan këtë botë tranzite deri në këtë shkallë, atëherë ku duhet të ngrihet dashuria e besimtarit ndaj Pejgamberit (a.s.), i cili i drejtoi i zemrat drejt të Plotfuqishmit dhe të Pavdekshmit. Kështu, ai që don Pejgamberin (a.s.) përmend jo vetëm emrin e tij, por zbaton urdhërat e tij dhe i përcjell ato tek të tjerët.
Dërgimi i Salavateve gjithashtu është pjesë e përmendjes së tij:
“Allahumme Sal-li ala Muhammedin ve ala ali Muhammed” dhe për këtë Hz. Muhamedi (a.s.) është shprehur në një transmetim të Abdullah ibn Amr ibn El As: “ ...Ai që dërgon Salavat mbi mua një herë, Allahu i dërgon me të dhjetë herë atij (njeriut)...”. Muslim.

4. Të duash ata që donte Hz. Muhamedi (a.s.)
Vend të posacëm në zemrën e besimtarit duhet të ketë familja e Pejgamberit (a.s.) dhe shokët e tij besnik. Ata jetuan me Profetin (a.s.) dhe na transmetuan Islamin e pastër. Përsa i përket rëndësisë së familjes së tij “Ahlul Bejt”, transmetohet nga Xhabir Ibn Abdallah se Pejgamberi (a.s.) ka thënë: “ ... O ju njerëz , ju lë në mesin tuaj dy gjëra që nëse i permbaheni atyre, nuk do të devijoni: Librin e Allahut dhe familjen time Ehli Bejtin”. (Nga përmbledhja e Tirmidhi). Ndërsa për rëndësinë e Sahabeve, shokëve të tij besnik, ai u shpreh kështu në një Hadith që transmetohet nga Umeri (r.a.)

أكرموا أصحابي فإنهم خياركم
“Nderojini Sahabet e mi, sepse ata janë më të mirët nga ju...”(Nisaiu me Isnad të saktë)
Asnjë që beson Allahun Fuqiplotë dhe të dërguarin e Tij, nuk guxon të ofendojë pjestarët e pastër të familjes së tij, po ashtu dhe shokët e tij besnikë.
Hz. Bilali (r.a.) ishte shtrirë në shtratin e vdekjes dhe gruaja e tij dëshpërohej duke përjetuar atë situatë të vështirë, ndëra vetë Hz. Bilali (r.a) shprehej: “Sa gëzim! Do takoj ata që i dua, Muhamedin (a.s.) dhe grupin e tij.
Disa, ngaqë thjeshtë për vet faktin se jetojnë në shekullin 21, i cili është shekulli i zhvillimit dhe i teknologjisë, nënvlehtësojnë shembujt nga jeta e thjeshtë e Sahabeve. Po, është e vërtetë se ata kanë jetuar para 1400 vitesh dhe nuk kanë pasur zhvillimin që kemi ne sot, por ata kanë jetuar me më të mirin e njerëzimit dhe kudo që kanë mbërritur anembanë botës, kanë pushtuar zemrat e njerëzve, me moralin dhe devotshmërinë e tyre, kurse ne sot nuk jemi në gjëndje t’i përmbahemi epsheve tona. Për këtë dhe Hz. Muhamedi (a.s.) ka vlerësuar gjeneratën më të mirë të muslimanëve, pasuesit që jetuan në kohën e tij, pastaj gjeneratën më pas dhe atë më pas.

5. Dashuria ndaj Kur’anit.
Në ditët e sotshme një numër i konsideruar muslimanësh fatkeqësisht janë larg mësimeve të Kur’anit. Kjo ndodh për arsye se ata nuk e lexojnë, por dhe nëse e lexojnë, nuk pasqyrojnë versetet e tij.
Dje, po lexonim Suren Muhamed me studentët e Greenway Islamic Academy dhe gjatë leximit në gjuhën arabe, u ndala si zakonisht të komentoj disa versete nga kjo Sure dhe shumë domethënës ishtë ajeti ku Allahu (xh.sh.) i drejtohej pabesimtareve duke thënë:

أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلۡقُرۡءَانَ أَمۡ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقۡفَالُهَآ
“Vallë, a nuk e studiojnë me vëmendje Kur’anin? Apo i kanë zemrat e kycura?!”

Në të njëjtën kohë, mendoja realitin e hidhur të shumë muslimanëve në lidhje me Kur’anin. Kur Allahu i drejtohet pabesimtarëve me këto fjalë, si do bëhet në Ditën e Gjykimit me ata që kanë qenë musliman por kanë lënë mënjanë leximin dhe veprimin sipas tij. Më erdhi në mendje dhe pyetja që i bëri Sa’d ibn Hishami, gruas së Pejgamberit (a.s.), Aishes (r.a.): “ Si ishte morali i tij (i Muhamedit a.s.)? Ajo zonjë e nderuar iu pergjigj me pak fjalë:

القرآن خلقه كان
“Morali i tij ishte Kur’an” (Muslimi)

Gjithashtu thuhet në lidhje me Kur’anin: “Universi është Kur’an i heshtur, Kur’ani është libër që flet, ndërsa Muhamed (a.s.) është Kur’an që ecën.”

Sehl Ibn Abdallah ka thënë: “ Shenja që tregon dashuri ndaj Zotit, është dashuria për Kur’anin. Shënja që tregon dashuri ndaj Kur’anit është dashuria ndaj Profetit (a.s.). Shënja që tregon dashuri për Profetin (a.s.) është dashuria e Sunetit (traditës) së tij.
Shënja që tregon dashuri ndaj Sunetit të tij është dashuria për botën tjetër…”

6. Të jesh i gjindshëm dhe i mëshirshëm ndaj besimtarëve
Kjo do të thotë: T’i këshillosh ata, të përpiqesh për atë që është më e mira për ta dhe të largosh për ta c’do gjë të dëmshme, ashtu sic ishte Muhamedi (a.s.), i butë, i mëshirshëm dhe i gjindshëm për besimtarët. Kështu që me të madhe ju bëj thirrje që secili të luani rolin që ju takon në komunitet. Doktoret, inxhinjerët, avokatët, po shtohen dita ditës dhe roli i tyre në komunitet është: të jenë afër kërkesave dhe interesave të besimtareve. Si mund të quhet besimtarë i devotshëm ai që ka mundësi të përmbushi shumë nevoja të komunitetit, por zgjedh që vetëm të frekuentojë xhaminë ditën e Xhuma dhe me një “Esselamu Alejkum” mendon se e kreu obligimin. Ashtu sic besimi, për tu pranuar duhet të shoqërohet me vepra të mira, ashtu dhe prezenca e besimtarit në komunitet duhet të shoqërohet me angazhimin e tij. Por dhe kur besimtari angazhohet me përmbushjen e nevojave në komunitet duhet ta ruaj qetësine, të jetë i durueshëm dhe me sinqeritetin e tij të arrijë pëlqimin e Allahut (xh.sh.) Ata të cilët ndihmohen e kanë për detyrë të jenë falenderues dhe t’i luten Allahut për mbarësi ndaj atyre që angazhohen. Është kundër Islamit të përhapësh thashetheme, ose thjeshtë dhe sikur të mos falenderosh ata që punojnë me zemër për avancimin e komunitetit dhe pjestarëve të tij. Dëgjo me vëmendje se si u shpreh Hz. Muhamedi (a.s.) në një hadith që raportohet nga Nu’man (r.a): “Ai që nuk falenderon për pak, nuk falenderon as për shumë dhe ai që nuk falenderon njerëzit nuk falenderon Allahun. Të flasësh për të mirat e Zotit është falenderim, ndërsa lërja e saj është mosbesim. Komuniteti përmbanë mëshirë dhe ndarja përmbanë dënim.” (Ahmedi)

Të nderuar vëllezer dhe motra! Sikur secili individ në komunitet ta luante rolin që i takon, ai komunitetet do ishte më i përparuari. Sikur Ummeti i Muhamedit (a.s.) të lidhet pas Kur’anit dhe traditës profetike, të tjerët do i vinin mbrapa. Sa me vend është thënia e Umerit: “ Ne jemi një popull që Allahu na ka ngritur me Islamin dhe nëse kërkojmë të lartësohemi me dicka tjetër, atëherë Allahu do të na bëjë të nënshtruar. (ndaj tjerëve)