"I Dërguari i besoi asaj që iu shpall prej Zotit të Tij, epo ashtu edhe besimtarët. Secili i besoi Allahut, engjëjve të Tij, shpalljeve të Tij, të dërguarve të Tij. Ne nuk bëjmë dallim për asnjërin nga të dërguarit e Tij dhe thanë: "Iu përgjigjëm (thirrjes), dhe respektuam (urdhrin). Kërkojmë faljen Tënde, o Zoti ynë! Vetëm tek Ti është ardhmëria jonë. Allahu nuk obligon asnjë njeri përtej mundësisë së tij, atij (njeriut) i takon ajo që e fitoi, dhe atij i bie ajo (e keqe) që meritoi. Zoti ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë ! Zoti ynë, mos na ngarko ne barrë të rëndë, siç i ngarkove ata që ishin para nesh ! Zoti ynë, mos na ngarko me atë për të cilën ne nuk kemi fuqi! Na i shlyej mëkatet, na i mbulo të këqijat, na mëshiro. Ti je mbrojtësi ynë, na ndihmo kundër popullit pabesimtar! (El-Bekare, 285-286).

Imam Taberaniu e shënon thënien nga Ali ibn Husejni r.a., (Zejnul- Abidini), ku thotë: "Kur të vijë Dita e Gjykimit, thirrësi do të thotë:

Ky nuk është një kod heshtjeje!

“Kush beson Allahun dhe Ditën e Gjykimit le të fletë fjalë të mira ose le të heshtë” (Buhariu dhe Muslimi)

"Allahu është një, nuk ka zot tjetër përveç Atij. Ai është mbikëqyrës i përhershëm dhe i përjetshëm. Atë nuk e kap as kotje as gjumë, gjithçka ka në qiej dhe në tokë, është vetëm e Tij. Kush mund të ndërmjetësojë tek Ai, pos me lejen e Tij, e di të tashmen që është pranë tyre dhe të ardhmen, nga ajo që Ai di, të tjerët dinë vetëm aq sa Ai ka dëshiruar. Kursija e Tij (dija-sundimi) përfshin qiejt dhe tokën, kujdesi i Tij ndaj të dyjave, nuk i vjen rëndë, Ai është më i larti, më i madhi". (El-Bekare, 255)

Në Jusufin dhe vëllezërit e tij, gjenden mësimet për të gjithë që gjurmojnë (pyesin).’ (12:7)

“...te Ai ngrihet fjala e mirë (besimi) dhe veprimi i mirë..."(Fatir,10)
"Allahu nuk do publikimin e shprehjeve të këqija përveç (publikimit) të atij që i është bërë padrejtësi. Allahu është Dëgjues, i Dijshëm.” (En Nisaë, 148)

Muhammedi s.a.v.s. në një hadith ka thënë: "Gra, jepni lëmoshën dhe kërkoni shumë falje (istigfar) sepse kam parë më së shumti nga ju në zjarr!" "E përse nga ne ka më së shumti në zjarr?" - pyeti një grua. "Për arsye se shumë mallkoni dhe jeni pafalënderuese ndaj burrave . . ." (Muslimi)

Mallkimi është shprehje pak a shumë fetare që nënkupton shprehjen e dëshirës që qenia apo gjëja e mallkuar të pësoj nga të gjitha të ligat e mundshme.

Përgojim d.m.th të përmendësh me ulje cilësitë, atributet dhe vetitë e vëllait (motrës) tënd qoftë kjo në tiparet e trupit, e fytyrës, të prejardhjes, të nderit, të fesë, të veprave apo te fjalëve dhe çka lidhet me të personalisht duke i thënë qenka i shkurtër, i verbër, i zi , i ndyrë, i pacipë , koprrac, gënjeshtar, mashtrues, zullumqare dhe jo i denjë ndaj rrugës së besimit etj.