Abdesi, mbrojtës i sëmundjeve të lëkurës


Ka thënë i Dërguari i Allahut s.a.v.s.: “Kush merr sa më mirë abdes, i dalin atij gjynahet nga trupi, qofshin ato edhe poshtë thonjve”. (Transmeton Muslimi).

Ka thënë gjithashtu: “Me të vërtetë Umeti im do të njihet Ditën e Gjykimit nga shenjat e abdesit, prandaj kush ka mundësi ta zgjasë atë (pra të lagë sa më shumë nga pjesët e caktuara në abdes)”. (Mutefekun Alejhi).
Pas një studimi mikroskopik shkencëtarët kanë zbuluar vendndodhjen e mikrobeve tek ata persona që marrin abdest vazhdimisht dhe tek ata persona që nuk marrin abdest. Nga një pamje, në qelinë e mikrobeve hundore tek shumica e atyre që vazhdimisht marrin abdest u gjet e pastër pa asnjë lloj mikrobi. Ndërsa tek ata që nuk marrin abdest u gjet qelia e mikrobeve të tyre e mbushur me lloj-lloj mikrobesh të ndryshme dhe me shumicë (mikrobe ngjitëse). U gjetën gjithashtu edhe mikrobe që shkaktojnë një seri sëmundjesh. Shkaku i helmimit, në të shumtën e rasteve, ndodh si shkak i zhvillimit të mikrobeve në qelizat hundore, nga këtu për në stomak e prej andej në zorrë. Dhe këtu fillon lindja e një shumice sëmundjesh që përhapen në gjak. Prandaj larja e hundës gjatë marrjes së abdesit është bërë rregull i cili kryhet në mënyrë të përsëritshme tre herë në çdo abdes.
Nga larja e fytyrës, e duarve deri ne kyçe dhe e këmbëve, largohen pluhurat dhe mikrobet qe ndodhen në to. Pastrimi i lëkurës nga lëndët yndyrore që prodhojnë poret e lëkurës, pastrimi i djersës për të cilën është vërtetuar shkencërisht se mikrobet nuk e sulmojnë lëkurën vetëm se atëherë kur ajo është e papastër.
Pra, kur njeriu qëndron një kohe të gjatë pa i pastruar këta gjymtyrë, sekrecionet e lëkurës, qofshin ato yndyrore apo djersa dalin në sipërfaqe të lëkurës të cilat kërkojnë të fërkohen, e ky fërkim bëhet me dorë me thonj të cilët në të shumtën e rasteve janë të papastër e në këtë mënyre mikrobet futen në lëkurë. Pra, nuk mund të mbrohet njeriu nga mikrobet dhe bakteret e lëkurës sado që të jetë i pastër vetëm se me anë të abdestit dhe guslit.
Pas një kohe të gjatë studimi, shkencëtarët kanë zbuluar se lëkura e duarve mban një serë mikrobesh të cilat mund të futen në gojë ose në hundë në rast se nuk kujdesemi për pastrimin e tyre. Prandaj duhet t’i lajmë duart shumë mirë para se të fillojmë të marrim abdest. Këtë na e sqaron më mire hadithi i të Derguarit te Allahut, s.a.v.s.: “Nëse zgjohet dikush nga gjumi…. Mos ta fusë dorën e tij në asnjë enë derisa ta lajë tre here”.
Është vërtetuar gjithashtu se muskujt në mollëzat e gishtave të dorës apo të këmbës janë shumë më të dobëta se në pjesët tjera të trupit, si p.sh. ato të zemrës, e larja e tyre duke i fërkuar e zhvillojnë sistemin qarkullues të gjakut në këto pjesë ku kjo është shkak për shtimin e shkathtësisë së njeriut dhe veprimeve të tij.



Marre nga “Zbulimet shkencore të Islamit dhe sunetit të Pejgamberit s.a.v.s.”


Na ndiqni

Lexoni lajmet më të fundit nga rrjetet tona sociale!

Video

Pak, por e vazhdueshme