Ndjej kënaqësi të veçantë që sot jam prezent në këtë manifestim që organizohet me rastin e kremtimit të ditëlindjes së njeriut dhe personalitetit më të madh që ka njohur ndonjë herë historia botërore, jo vetëm njeriut por, mbi të gjithë profetit, të dërguarit dhe të zgjedhurit të Zotit Muhamed ibn Adullaut.

Vëllezër e motra besimtarë!

“Kush dëshiron madhështi (krenari e fuqi), e tërë
madhështia është tek All-lahu. Te Ai shkojnë
fjalët e mira dhe veprat e mira i pranon. “ (Fatir, 10)

Njeriu është qenia më e përsosur e Allahut në tokë. Atë e krijoi Zoti në formën e përsosur, për se i dha intelektin si dëshmi konkrete. Allahu ka thënë:

Mu sikur përhershmëria e përbërë nga sekondat, universi i përbërë nga atomet, bota virtuale e themeluar nga numrat më të thjeshtë, Kur‘ani madhështorë i thurur nga shkronjat dhe e tërë jeta e njeriut e përbërë nga shumë pjesë të komponuara me mjeshtri.

Idetë dhe mendimet e të riut të sotëm muslimanë, vlojnë nga ndjenjat e refuzimit të autoktones si rezultat i dekadencës së umetit Islam në rrafshe të shumta, e në veçanti në atë teknologjik dhe industrial, dhe zhvillimit marramendës të tjerëve në fushat përkatëse.

(punimi është publikuar në revistën Edukata islame, nr. 101)

Te shumica absolute e popujve të vjetër paganë, kremtimi dhe pritja e vitit të Ri nuk ishte asgjë tjetër veç se lavdërim, madhërim, simbol dhe shenjë e adhurimit të ndonjë trupi qiellor, në rastët më të shpeshta të Diellit.

Sipas fjalëve të dijetarit Atijje Sakari, festat (el-a’jad) lidhen për ngjarje të rëndësishme, të cilat kthehen dhe përsëriten (jeudu) në shoqëri, fshat dhe familje.

Hyrje