"... Disa njerëz zgjedhin (për të adhuruar) në vend të Allahut (zota) të tjerë, (duke i konsideruar) si të barabartë me Atë dhe duke i dashur siç duhet Allahu. Por ata që besojnë e duan shumë më tepër Allahun...)." (El-Bekare, 165).

Liria fetare në botën e qytetëruar konsiderohet dhe është e drejta më fondamentale e humane e çdo bashkësie a populli. Rol vendimtar për vlerësimin e lirisë së besimit në fenë islame luan ekzegjeza e normës kuranore “ Në fe nuk ka detyrim (dhunë)” (El-Bekaretu: 256).

Vetëvrasja si në të kaluarën ashtu edhe në të tashmen, ka qenë dhe është një plagë e madhe si për familjen ashtu edhe për shoqërinë.

Motto:
“... e mos i thoni atij që ju shpreh selamin (besimin): “Nuk je besimtar! ...”. (En-Nisa, 94).

Kjo temë është shumë aktuale për secilin pasues të ummetit, andaj edhe shtrohet pyetja: përse rrënohet lidhja dhe komunikimi ndërvëllazëror, përse shkatërrohen relacionet ndërvëllazërore?

Disa njerëz, Allahu i udhëzoftë. Kanë dëshirë të madhe për të hulumtuar gabimet.

Në historinë e njerëzimit jo rrallë herë gjenden ndodhi që flasin se palë të caktuara me mish e me shpirt janë munduar që të diktojnë në masë një opinion të caktuar për një popull dhe për evenimentet e tij më të rëndësishme, gjegjësisht kanë plasuar dyshimet për atë që mund të quhet “teatër kukullash” ku lëvizja e gjymtyrëve të kukullave nuk bëhet nga vetë kukullat, por bëhet nga persona të cilët qëndrojnë në prapaskenë, pas perdeve, dhe përmes perit i lëvizin pjesët e kukullave.

Sot, në botën bashkëkohore, ekziston një sistem që thirret në emrin e demokracisë dhe të humanizmit, por i cili në të njëjtën kohë me tiraninë e tij tejkalon çdo masë dhe kornizë të tij.

Aspekte të filleve të filozofisë dhe kulturës perëndimore në kontekstin shoqëror, politik dhe kulturor të kohës(1)

‹‹Fëmijët e tu nuk janë fëmijët e tu, janë fëmijët e vetë jetës. Ti i sjell në jetë, por nuk je ti që i krijon. Ata janë pranë teje, por nuk janë pronë e jotja. Mund t’i japësh të gjithë dashurinë tënde, por jo idetë e tua, sepse ato kanë idetë e veta›› - Khalil Gibran.