Ishte dëshira dhe vullneti i Zotit ndaj Pejgamberit tonë Muhamedit s.a.v.s., që periudha e pejgamberisë së tij të veçohet me një rilindje madhështore, të cilën nuk e kishte njohur historia më parë e as që do ta njohë më pas. Me rastin e dërgimit të tij u hap një faqe e re në historinë e njerëzimit në përgjithësi, e për pasuesit e tij në veçanti.

Kur Pejgamberi (sal-laAllahu alejhi ve sel-lem) u pyet për arsyen se përse agjëronte vullnetarisht më shumë në muajin Shaban se në muajt tjerë, tha se ai është një muaj ndaj të cilit janë të pavëmendshëm, të shkujdesur, gafilë, njerëzit.

Mendimet kryesore të fukahave (juristëve) myslimanë, duke u bazuar në hadithet e ardhura për tematikën e ngritjes së duarve, janë tri: Ngritja e duarve deri te supet; ngritja e duarve deri te veshët, dhe ngritja e duarve deri mbi koke. Për ngritjen e duarve deri te gjoksi nuk do të bëjmë fjalë, sepse për këtë kemi folur në temën paraprake dhe, siç kam potencuar, nuk është mendim i njohur te juristët.

Gjatë tekbirit fillestar duart duhet të ngrihen, dhe për këtë ngritje në fillim të namazit thuajse të gjithë dijetarët janë të një mendimi, me përjashtim të një numri të vogël, dhe kjo gjë vlerësohet si shumë e preferuar.(1)

Isha dëshmitar i një grindjeje të zjarrtë mes dy grupeve njerëzish, njëri mendonte se duhet të thuhet pa zë "Amin" pas imamit, ndërsa grupi tjetër kishte mendimin se duhet të thuhet me zë të lartë "Amin".

Diskutimi mbi këtë temë është shumë i rëndësishme, sepse ajo sjell me vete përfitime të shumë anshme, ndër të cilat më e rëndësishmja është njohja e rrugës, prej së cilës më së miri mund të ruhet shtëpia e muslimanit nga veprimet dhe të këqijat e shejtanit që i sjell me vete.

Nga kjo temë do të fillojmë trajtimin e tematikës së namazit, pa u ndërlidhur me nijetin apo drejtimin e kibles, sepse, siç kam theksuar edhe në shkrimet paraprake, qëllimi im është që kjo tematikë të trajtohet nga tekbiri fillestar e deri tek dhënia e selamit. Pra, ka të bëjë me namazin praktik, nga fillimi e deri në fund, gjegjësisht me kushtet brendapërbrenda namazit, e jo me ato që i paraprijnë namazit. Tekbiri fillestar dhe dispozitat që kanë të bëjnë me të, do të jenë objekt diskutimi i këtij punimi.

Fjala “eklips” do të thotë “zënie” ose “mbulim”. Eklipsi është hija që krijohet mbi sipërfaqen e një objekti hapësinor. Ne njohim dy lloj eklipsesh, njëri prej tyre është eklipsi i diellit.

Këtu do të paraqesim shenjat e mëdha të kiametit, pas të cilave kiameti do të ndodhë shumë shpejt. Këto shenja janë shumë më të ndërlikuara dhe më të çuditshme sesa shenjat e vogla.

(Shpjegim akaidologjik i Fjalës së Allahut)