Në periudha të caktuara historike, për shkak të krizës së frymës dhe moralit, ose për shkak të disa rrethanave të tjera të ngjashme, disa bashkësi njerëzore, por edhe popuj të tërë përballen me situata të vështira. Në qoftë se shkaqet e situatave të tilla nuk evitohen nga themeli, rrjedha e atyre negativiteteve vazhdon e nganjëherë vjen edhe deri te rënia e vlerave shpirtërore, morale dhe e të gjitha vlerave të tjera në shumë sfera të jetës, veprimtarisë dhe sjelljes në përgjithësi.

Jeta e njeriut është një vlerë e shtrenjtë dhe e çmueshme. Është një dhunti nga ana e Allahut të Plotëfuqishëm, të cilën secili prej nesh duhet ta kultivojë e ta fisnikërojë me vepra të mira e të pëlqyeshme. Jeta thjesht është një udhëtim që fillon nga një pikë e caktuar e që mbaron në një cak të caktuar.

Urat e dashurisë

“Islami, duhet të jetojë, jo vetëm në traditat e tij, por edhe në parimet dhe frymën e tij, kjo do të thotë: nuk duhet harruar kurrë, se të jesh besnik i vatrës së stërgjyshërve, nuk do të thotë të ruash hirin e tyre, por të bartësh flakën.” Rozhe Garodi. [1]

Në këtë tekst bëhet fjalë rreth një të vërtete të madhe që, megjithëse është e pamohueshme, shumë kush e mohoi, nuk e deshi, e përbuzi, e luftoi. Anashkalimi dhe lobimi drejt tëhuajësimit të saj nuk i zbuti momentet dhe çastet e jetës njerëzore, por vetëm se i shtoi edhe më shumë divergjencat, përçarjet, vrasjet dhe luftërat…

1. Hyrje

Gjuha e folur, është thjesht një tingull i cili venitet në ajër, i përbërë nga një mori fjalësh me renditje të pa kthyeshme e cila rrjedh si një vijë drejt dëgjuesit.

Një person rrinte ndalur në një vend të populluar urban, shihte se si bota në pa mbarim dhe në pa ndalesë vraponte tmerrësisht përreth tij pa e pyetur, veç duke rëndur e duke mos e pritur.

Sado larg që të shkojmë në të kaluarën e njeriut, në periudhat e qytetërimit të tij, si dhe në etapat e nivelit më të ulët të zhvillimit të tij shoqëror, gjithnjë do të hasim në gjurmët e mendimit fetar.

Falënderimi dhe lavdërimet qofshin për Allahun (xh.sh) Krijuesin e gjithësisë përshëndetjet dhe salavatet qofshin mbi të Dërguarin e tij Muhamedin (s.a.a.s).

Lavdia dhe falënderimi qoftë për Allahun e plotfuqishëm, prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje prej të Madhit Zot nga veprimet e këqija të shpirtit tonë dhe nga mëkatimet në punët tona. Atë që Allahu e udhëzon në rrugën e drejtë nuk ka kush t‘a devijojë dhe atë që Allahu me drejtësinë dhe urtësinë e Tij e lë në lajthitje nuk ka kush t‘a udhëzojë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar më të drejtë përveç Allahut, një i vetëm, pa rival dhe dëshmoj se Muhammedi (s.a.w.s) është rob dhe i dërguar i Tij.

Viteve të fundit bota po ballafaqohet me katastrofa të ndryshme natyrore: tërmete të mëdha shkatërruese, erëra të jashtëzakonshme, vërshime të shumta, vapa të papërballueshme, paraqitje të sëmundjeve të ndryshme të panjohura te njerëzit, kafshët e bimët, luftërat e shumta dhe vdekja e njerëzve të pafajshëm etj. etj.

Të gjithë jemi dëshmitarë të ndryshimeve drastike që shoqëria jonë po përjeton për sa i përket mënyrës së të jetuarit, të menduarit, të folurit...

“Llogarite vetveten para se të llogaritesh”. (Omeri r.a.)

("Lutu: All-llahumme falja Jote është më e gjerë se gjynahet e mia...") "Është obligim në besimin tonë shpresa e madhe në mëshirën dhe faljen e All-llahut…"[1]

Në të drejtën humanitare, ka pakë të dhëna qe i japin kuptim këtij sistemi juridik, që i përket ekskluzivisht Konflikteve të armatosura të karakterit ndërkombëtar ose jondërkombëtare.

Nëse i referohemi historisë, femrën do të gjejmë të mbuluar në kultura dhe civilizime të ndryshme. Kjo ngase modestia ka qenë normë në botë deri vonë, por kohëve të fundit gjendja ka ndryshuar.

Ulemaja e gjallë është zëvendësuar me libra islamë të pajetë. Sikundër që librat islamë paraqesin shkronja të vdekura mbi letër, ashtu edhe besimi ynë është bërë petk i pajetë mbi trupin tonë. Të pajetë janë bërë edhe mësuesi / alimi edhe nxënësi / talibi.