Muhamed B. Sytari

(Rrugëtimi ynë ka nevojë për ndryshim kursi!)

Ndër hadithet më shpresëdhënëse, që përkufizojnë thelbin e Thirrjes Islame dhe tabanin në të cilin përkundet, është edhe dëshmia shekullore, që vërteton se: “Kur (Resulullahu) dërgonte ndonjërin prej shokëve të tij në ndonjë mision, i thoshte: “Jepni sihariq dhe mos i largoni njerëzit, lehtësoni dhe mos vështirëson.(1)

Të nderuar e të dashur vëllezër,

Tema e konferencës së sivjetshme vjetore, që është caktuar nga komisioni organizativ, ka në thelb të saj rininë dhe edukimin fetar.

Dita e sotme, e xhumaja e parë e shtatorit 2016, nisi me emocionet e përcjelljes së haxhilerëve të këtij viti. Sivjet, rreth 40 besimtarë, djem të rinj, burra e gra, iu përgjigjën thirrjes së telbijes, me zemër thanë: “Lebbejkall-llahumme lebbejke” e, drejt Mekës e Qabes së Madhnueshme, u nisën me zemër, para se të shkelnin tokën e bekuar…

Trysnia e ditëve të fundit ndaj Islamit dhe myslimanëve, e dëshmuar pas ngjarjes së rëndë të Parisit, të cilën, natyrshëm e kemi dënuar, duke dënuar njëkohësisht mosrespektimin e jetës dhe mosvlerësimin e të drejtës së shfrytëzimit të saj për të krijuar e për të shprehur, qoftë edhe në mënyrë të gabuar mendimin dhe idenë, na ka shtyrë edhe më shumë të mendojmë e të reflektojmë rreth vlerave të lirisë, fesë dhe harmonisë së besimit dhe të dijes.

Të gjitha falënderimet e plota dhe madhështia absolute i takojnë vetëm All-llahut, Zotit të vetëm të gjithësisë. Atij, që i nënshtrohet secila krijesë, me a pa vullnetin e saj. Edhe ateistët dhe femohuesit, shohin me sytë, që Zoti ua krijoi, dëgjojnë me veshët, me të cilët, Ai i kompletoi, nuhasin me hundën, që Ai vendosi në qeniet e Tij, për të dalluar erërat nga njëra-tjetra, shqiptojnë me gjuhët e tyre, me të cilat Zoti i bëri të thonë atë që duan, kur dhe si të duan, sipas një logjike, që buron nga mendja, me të cilën Zoti përsosi qenien njerëzore.

“Në Islam, besimi i saktë është frut i vullnetit të lirë”, shkruan dijetari dhe mendimtari i shquar islami shekullit të kaluar, Shejkh Muhamed El-Gazali, në një ndër kryeveprat e tij rreth fanatizmit dhe tolerancës, në mes të Krishterimit dhe Islamit.

Edukata e dijes dhe e kulturës në Islam, nis me ajetin e parë të sures El-Alak: “Lexo me emrin e Zotit tënd që krijoi”.[1]

Ky ajet në vetëvete e madhëroi vërtetësinë e leximit dhe të dijes, sikurse lajmëroi se në Islam men

Në emrin tënd Qabe, mall shekujsh gdhendën, mbi zemra burrash në mall…

Kudo që të shkelësh në tokën e zonës së Postribës, është e pamundur të mos ndjesh frymën e një besimi të natyrshëm e të pastër islam, të trashëguar brez pas brezi ndër shekuj…

Pas dersit të sabahut në xhaminë e Parrucës, të xhumanë e 13 prillit 2012, një besimtar m’u afrua dhe kërkoi të më fliste për ca libra të vjetër, që i ruante në shtëpi prej shumë kohësh...

("Lutu: All-llahumme falja Jote është më e gjerë se gjynahet e mia...") "Është obligim në besimin tonë shpresa e madhe në mëshirën dhe faljen e All-llahut…"[1]