Shpallja e përfshirë në Kur’an është përcjellë deri te ne nga një mori individësh në dy forma: gojarisht dhe me shkrim.

Një zemër e shëndoshë dhe shumëpërmendëse e Allahut, që e pastron gjuhën dhe shpirtin me fjalën dhe veprën e mirë, është ajo zemër që përpiqet në rrugën e Allahut në çuarjen në vend të së vërtetës dhe vetëm të së vërtetës, ajo zemër që nuk ndalet në këtë udhë të përndritur dhe punon me tërë shpirtin për të lënë gjurmë në këtë rrugë të bukur.

Shpirti i njeriut u krijua nga Allahu Fuqiplotë, mirëpo ai ka shumë mistere, dhe vërtet për të na është dhënë shumë pak dituri.

Njerëzimi po përjeton një zhvillim të jashtëzakonshëm dhe shumë të fuqishëm të pa parë ndonjëherë në historinë e tij.

Në fakt të lexosh libra të tillë si “Musnedi” i imamit të njohur Numan Ibën Thabiti apo Ebu Hanife vërtet është ndjenjë e veçantë. Shumë hadithe, ajete dhe dispozita të ndryshme në çështjen e fikhut dhe akaidologjisë.

Civilizimet e hershme ndërtuan shumë mure, bile romakët njiheshin për harqet e sistemi ujor, të ashtuquajturat akuidukte, ku në to përdorej çimentoja etruske. Ndërtoheshin si mure, por me harqe dhe luanin rol perfekte për zbarkimin e ujit nga malet e larta nëpër qytetet e vendet urbane.(1)

Një ëndërr e bukur mu skalit në memorie, isha fëmijë dhe pashë në ëndërr një minare të bardhë, si dhe një xhami në fshatin Dojan-Bujan, ku njerëz dilni turma-turma pas faljes së namazit.

Ata që u arratisën nga liria, burgosën shpirtin e mendjes dhe të zemrës. Vizioni i këtij brezi po shuhet, po troket një brez i ri, por sa do të ketë efikasitet për brezat që do vijnë.

Kjo pyetje shtruar së pari vetvetes pastaj të tjerëve, pra sa në shtëpitë tona gjen vend libri dhe sa i kushtohet atij rëndësi.

Njerëzit shpesh mendojnë për përfitimet ekonomike në këtë periudhë të shpejtësisë së informacionit dhe ndryshimit modern si dhe digjitalizimit të tejskajshëm të planetit tokë.

Kur fillova të shkruaj mbi këtë temë po lexoja diçka rreth Ebu Hamid El-Gazalit,i cili jetoi në mesjetën e artë islame të diturisë, autor i rreth 800 veprave.

Shpeshherë njerëzit pyesin pse nuk kemi të dhëna për disa popuj dhe qytetërime, një ndër shkaqet kyçe është se ata nuk kanë shkruar, nuk kanë mbajtur të dhëna qoftë në pergamena, qoftë në gurë apo në lëkura.