Muaji i Ramazanit është cilësuar si muaj me begati të shumta, jo vetëm në rrafshin individual, por edhe në atë shoqëror, dhe jo vetëm në aspektin shpirtëror, por edhe në aspektet tjera të jetës njerëzore. Në veçanti, Ramazani shquhet si muaj i dijes, edukimit, ngritjes shpirtërore dhe intelektuale dhe i aktivitetit të bujshëm fetar, kulturor, social dhe human, që reflekton në jetën e individëve dhe shoqërive, bile edhe nëse nuk janë të besimit islam, ngase shndërrohen në dukuri shoqërore të njohura, interesante dhe tërheqëse për të gjithë.

Haxhi, si kusht i pestë i fesë Islame, gjegjësisht një nga pesë shtyllat mbi të cilat ngritet Islami, sipas përkufizimit të hadithit të të Dërguarit të Allahut s.a.v.s., në mes tjerash, në porositë dhe mesazhet e mësimet e tij për njerëzit, na flet edhe për kujdesin që duhet patur ndaj brezit të ri.

"Ne e zbritëm atë (Kur'anin) në natën e Kadrit (1) E ç'të bëri ty të dijsh se ç'është nata e Kadrit? (2) Nata e Kadrit është më e rëndësishme se një mijë muaj! (3) Me lejen e Zotit të tyre në (atë natë) të zbresin engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) për secilën çështje (4) Ajo (që përcakton Zoti) është paqe deri në agim të mëngjesit (5)" [Suretu-l-kadër]

Muaji i Ramazanit është muaji i nëntë i kalendarit islam lunar, dhe në këtë muaj muslimanët agjërojnë. Agjërimi është një nga pesë detyrat praktike të obliguara të fesë islame për muslimanët, dhe këtë detyrë muslimanëve ua ka obliguar Zoti në Kur’an dhe e ka sqaruar praktikisht profeti Muhamed, paqa e Zotit qoftë mbi të, në thëniet dhe në praktikën e tij.

Jursiti i njohur i shkollës juridike Malikite nga Endelusi (Spanja), Muhamed ibn Jebki ibn Zerb, kur e pranoi detyrën e gjykatësit, gjë që iu imponua e jo se e deshi vetë, e dkelaroi pasurinë e tij. Me fjalë tjera, kur u mblodhën shokët dhe miqtë e tij që ta urojnë për detyrën e re, Muhamed ibn Jebki ibn Zerb e nxorri para tyre një arkë me pasuri, ari e argjend, dhe kërkoi prej tyre që të dëshmojnë se ai e posedon këtë pasuri para se të bëhet gjykatës, e jo pasi është bërë gjykatës, me qëllim që mos bëhet objekt bisedash dhe shpifjesh se këtë pasuri e ka arritur pasi është bërë gjykatës.

Jetëshkrimi i Muhamedit s.a.v.s., apo siç emërtohet në gjuhën arabe es-sire, paraqet fokusim të mendimeve, ndjenjave, veprave dhe aktiviteteve të muslimanëve në të gjitha kohërat. Sireja, si sintezë multidimensionale jetësore, vështruar nga të gjitha këndet, është rrugë ideale e personalitetit njerëzor të frymëzuar nga fjalët hyjnore, të cilat ishin binarë të vërtetë mbi të cilat e zhvilloi aktivitetin e vet Muhamedi s.a.v.s.

Muhamedi, paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në thëniet e tija, i foli njeriut për vlera madhështore, të cilat paraqesin bazament të forte të kulturës së lartë, ardhmërisë së shëndoshë dhe mirëqenies shoqërore. Për të folur për këto vlera dhe thënie, do të na nevojitej shumë kohë dhe hapësirë, ndërkaq ne me këtë rast, do të përmendim disa prej tyre, sa për ilustrim:

Hegjemonia e injorancës, dhe territ mbi arsyen dhe dritën, duhej zhvendosur nga jeta e njeriut, ndërkaq vendin e saj duhej zënë arsyeja e shëndoshë e orientuar nga mesazhi i Krijuesit të njeriut dhe mendjes.

Koha në të cilën jetojmë me plotë të drejtë do të mund të cilësohet periudhë e luftës së njeriut për ta gjet vetveten dhe për ta mbajtur në jetë origjinalitetin e vet, ngase mjetet e komunikimit bashkëkohor sa kanë anë pozitive, aq ndikojnë edhe negativisht duke u mundësuar elementeve djallëzore destruktive njerëzore që ta ushtrojnë ndikimin dhe influencën e vet mbi njerëzit dhe shoqëritë, ashtu që do të formojnë nga propagandat e tepërta dhe të vazhdueshme qenie njerëzore që nuk e njeh veten, e ka humbur identitetin dhe vrapon pas modës së tjetrit pa diskutuar fare për konstruktivitetin apo jo konstruktivitetin e asaj që e imiton.

Personaliteti i të riut musliman duhet të jetë simbol i sinqeritetit dhe besnikërisë,ndërsa tradhtia duhet të jetë fjalë e pa njohur për fjalorin e tij.

I riu musliman bashkëkohor, pa dyshim se, në formimin e bindjeve dhe botëkuptimeve të veta, varet nga rrjedhat globale në botë, e cila si rezultat i zhvillimit gjigant të mediave, është shndërruar në plotëkuptimin e fjalës “fshat i vogël”.

Rinia islame sot është e përshkuar edhe nga ndjenja e gabuar e të qenit formacion rezervë, gjegjësisht shumë të rinj mendojnë se ata janë formacion rezervë për shoqërinë, dhe nuk mund të jenë faktor kyç në shoqëri, sepse këtë duhet ta bëjnë më të vjetrit.

Koha në të cilën jetojmë është mjaft dinamike dhe sot në botë ndryshimet ndodhin në një shpejtësi marramendëse, e me këtë e gjithë bota zihet në vorbën e ndryshimeve të natyrave të ndryshme që i përjetojmë sot.

Një nga veçoritë e Islamit në përgjithësi, është se e unjisoi fjalën dhe veprën, apo anën teorike dhe anën praktike.

Për çdo vit, në ditën e dhjetë të muajit Dhu-l-hixhe, muslimanët në katër anët e botës e festojnë festën e kurban bajramit, një festë me mesazhe, porosi dhe simbolika madhështore për umetin islam, për gjithë njerëzimin, si dhe për mendimin përparimtar human.

Hyrje

Në fund të muajit të bekuar të Ramazanit, muajit të agjërimit dhe sakraificës shpirtërore e materiale të besimtarit, vijnë edhe shpërblimet për ata që e kanë kaluar këtë muaj konform porosive të Atij që e bëri farz agjërimin-Allahut të Madhërishëm.

Në historinë e njerëzimit jo rrallëherë gjinden popuj, religjione e besime, të cilët ndaj natës dhe errësirës kanë botëkuptime të dominimit të të keqes dhe zotërimit të terenit nga ana e shpirtërave të këqij, fantazmave, demonit etj.

Sheshi “Tahrir” i Kajros, i cili u shndërrua në simbol të rezistencës kundër diktatorëve dhe luftës për liri e pushtet të popullit, sërish u ndez dhe u gjet në ballë të lajmeve të mediave botërore.

Muaji Shaban është muaji i tetë i kalendarit të Hixhretit, gjegjësisht është një muaj para muajit madhështor të Ramazanit, muajit të mëshirës dhe faljes.